Cauberg 30km Trail

De Cauberg

De Cauberg is bekend als wielerberg in de Amstel Gold Race. Bovenop de Cauberg, in het dorp Vilt, is de finish. Daarvoor moeten de wielrenners de steile Cauberg op die met een gemiddeld hellingspercentage van 5 tot 10% niet onderdoet voor de cols in de categorie 3 van de Ronde van Frankrijk. Fietsen is niet mijn hobby. Trailrunnen daarentegen wel. Dus toen ik via sqmtime vernam dat de inschrijvingen geopend werden voor de Cauberg trail, was mijn belangstelling meer dan gewekt.

Het 30 km lange parcours met vele beklimmingen is een prima training voor de UMTB-Trail in Verbier, in juli dit jaar. Ik weet ongeveer wat me te wachten staat: van eerdere trails in Sweikhuizen en het Drielandenpunt heb ik ervaren dat de glibberige steile hellingen een uitdaging vormen voor de beenspieren en het mentale uithoudingsvermogen. Met het oog op de ultrarun in Zwitserland is het dus goed om te trainen. Ik kan mijn fysieke uithoudingsvermogen testen en mijn mentale veerkracht: hoe ga ik om met vermoeidheid in het slotdeel van de wedstrijd?

Parcours

Het 30 km lange parcours van de Cauberg trail gaat een stapje verder dan de genoemde trail races. Het is enkel singletrack. Je kunt andere lopers alleen inhalen, door capriolen uit te halen door het struikgewas heen of over zompige modderpoelen. Het parcours omvat 1000 hoogtemeters wat neerkomt op circa 20 beklimmingen van elk 50 m. Het Geuldal ligt op circa 70 m hoogte. De toppen van de heuvels reiken tot 135 m hoogte. Genoeg aanbod om de spieren te verwennen, zeg maar.

Via de Garmin app heb ik het kaartje gedownload waarin het tempo is gevisualiseerd in de kleur van het tracé.

Gemeentegrotten

Naast het hoge aantal hoogtemeters (1.000m+) is de Trail echt heel bijzonder. Vrij snel na de start bij het Shimano-Center, op de voormalige locatie van De Leeuw brouwerij, gaan de lopers via de Plenkertstraat naar de ingang van de Plenkertgrotten om circa 400 m door de gangen van het ondergrondse Valkenburg te lopen. Ik mag niet stilstaan, zo heeft de omroeper bij de start gewaarschuwd. Maar een filmpje maken met de telefoon mag natuurlijk wel. Zie ook de filmpjes later in dit bericht.

Bij de uitgang van de grot, valt op dat het buiten (15 °C) zachter is dan binnen (12 °C). Meteen daarna gaat het flink omhoog, richting het casino. Ik wurm me langs enkele langzamere lopers totdat ik bovenop de heuvel me aansluit bij een groepje lopers in een meer passend looptempo. Vanaf nu is het klimmen en dalen. En dat blijft zo. Tot aan het boscafé De Nachtegaal bij Meerssen is er nauwelijks ruimte om vlak te lopen. Op de beklimmingen omhoog is hardlopen niet mogelijk en trouwens ook niet verstandig. Trailrunnen gaat overigens in principe niet om de tijd, maar om het plezier van het rennen in de natuur. Als je valt, help je elkaar. Zo ook mocht ik een gevallen hardloper uit de zompige kleimodder omhoog trekken om daarna elkaar succes te wensen.

Curfs groeve

Ik loop om de Curfs groeve van Berg en Terblijt heen. De voormalige mergelgroeve ligt op hetzelfde niveau als het Geuldal (57 m) en is verworden tot een bijzonder natuurreservaat dat beheerd wordt door het Limburgs Landschap. Via lange trappen kom ik bij de rand van de mergelgroeve aan. Na nog wat meer op-en-neer op het voormalige schietterrein van Defensie (De Dellen) kom ik uit in het Geuldal tussen Meerssen en Houthem. Hier staat mijn vader klaar met het fotoapparaat om foto’s te maken.

Intermezzo: Valkenburg-Sweikhuizen

Ik informeer of hij de kinderen, Vicky en Matthias, heeft ontmoet tijdens hun hardlooptocht van Valkenburg naar Sweikhuizen: “Ja hoor, ze zijn inmiddels al thuis bij oma.” Dat klinkt snel en goed! Matthias had zich ook voor de 30 km trail ingeschreven, maar had te veel last van zijn voet. Victoria stond op de reservelijst voor de 9 km trail. Het alternatieve parcours hadden ze zelf ontworpen: zij lopen van Valkenburg via Ravensbos, Schimmert, Spaubeek en Stammenderbos naar opa en oma in Sweikhuizen. In een uur en een kwartier leggen ze de route van 13km, voorzien van 170 hoogtemeters, af.

Laatste loodjes

Een blik op de kaart heeft me geleerd dat de laatste kilometers opnieuw door de hellingbossen gaan en dat er nog drie klimmen te gaan zijn. Tanden op elkaar dus! Na drie uur en vijf minuten kom ik over de finish. Het was een mooie tocht met prima weer. De benen voelen zwaar. De kleur van de broek is omgetoverd in de kleur van de Limburgse klei. Voldaan keer ik met mijn vader terug naar de auto.

Strava

Op Strava heb ik mijn route bijgehouden.